Wat is een EMG onderzoek
Wat gebeurt er tijdens het EMG onderzoek?
Een arts kan een EMG onderzoek laten uitvoeren als een patiënt symptomen heeft van een spierziekte of een neurologische aandoening, zoals verdoofde vingers of onverklaarbare zwakte in de ledematen.
Artsen voeren vaak EMG tests uit in combinatie met een test om de geleidingssnelheid van de zenuwen te testen, de NCV-test. Een NCV-test is een ander soort elektro-diagnostische test die artsen kunnen gebruiken om beschadigde of slecht werkende zenuwen op te sporen.
Bijwerkingen EMG
Het EMG onderzoek en de NCV-test zijn zo goed als zonder risico op bijzondere bijwerkingen of blijvende gevolgen. Behalve wat ongemak tijdens de procedure en lichte kneuzingen op de injectieplaatsen zijn er meestal geen zichtbare of voelbare gevolgen.
Het doel van het EMG onderzoek
Een EMG onderzoek wordt voorgeschreven wanneer een arts zijn patiënt wil onderzoeken op neurologische aandoeningen waarbij spieren betrokken zijn.
Het centrale zenuwstelsel, de hersenen en de zenuwen in de ruggengraat, in feite de zenuwen in de ruggengraat, geven elektrische signalen door aan de spieren. Daardoor trekken die spieren samen of ontspannen ze zich. De neuronen of motorische zenuwcellen zorgen er dus voor dat we kunnen bewegen, lopen spreken en ademhalen.
Daarvoor moet het lichaam beschikken over gezonde zenuwen en gezond spierweefsel. Zieke spieren reageren niet of niet voldoende op de signalen van de zenuwen.
Maar wanneer de zenuwen zelf ziek zijn en daardoor niet goed functioneren kan een EMG onderzoek uitsluitsel geven over de conditie van de spieren of de zenuwen van zijn patiënt.
De symptomen voor het niet goed functioneren kunnen onder andere zijn:
Spierzwakte of stijfheid, spieratrofie, trillen, krampen of spasmes, verlies van fijne motorbesturing, moeite met spreken, kauwen of slikken, aanhoudende pijn in de voeten, benen, armen of handen, een
verdoofd gevoel, tintelingen of verlammingen in de ledematen.
EMG tests geven ook informatie die artsen kunnen gebruiken om de locatie en de omvang van spier- en zenuwschade te bepalen.
Procedure
EMG is een poliklinische ingreep die kan plaatsvinden in een ziekenhuis of de praktijk van een huisarts of neuroloog.
Neurologen, algemeen geneeskundigen en revalidatieartsen voeren EMG onderzoeken uit. Neurologen zijn specialisten die neurologische aandoeningen kunnen diagnosticeren en behandelen, aandoeningen van het zenuwstelsel dus.
De neuroloog kan het EMG onderzoek alleen uitvoeren of de hulp van een technicus met een speciale opleiding inroepen..
De voorbereiding op het EMG onderzoek is een gesprek met de neuroloog. Daarin wordt uitgelegd wat er gaat gebeuren en wat de patiënt kan verwachten, ook na de test. De patiënt kan dan altijd vragen stellen.
Maak alstublieft tijdens dat gesprek duidelijk welke medicijnen of supplementen u gebruikt. Ook die medicijnen die vrij verkrijgbaar zijn moet u vermelden.
Wanneer u een bloed-ziekte hebt of een andere aandoening die het helen van wonden verstoord, een hart defibrillator of pacemaker gebruikt, laat dat dan weten.
Zorg er ook voor dat u geen crèmes of lotions gebruikt en dat u ruime, los vallende kleding draagt en alle sieraden verwijderd hebt voordat u aan de procedure begint. Ook uw trouwring, horloge, bril en andere ‘normale’ sieraden zou u af moeten nemen.
Naald EMG procedure
Een naald EMG test meet hoe goed de spieren reageren op elektrische impulsen.
De neuroloog of de technicus steekt een of meer steriele naalden in de te testen spier. Dit is in de meeste gevallen hoogstens een vervelend gevoel, maar dit maakt het EMG onderzoek niet pijnlijk. Het is mogelijk dat na de procedure een klein hematoom ontstaat. Dat zal later, ook zonder behandeling, vanzelf verdwijnen.
De naalden detecteren de elektrische activiteit van de spieren in rust en tijdens het samentrekken.
De naaldelektroden geven deze informatie door aan een apparaat dat een oscilloscoop wordt genoemd en dat elektrische signalen als golven weergeeft.
Zodra de test klaar is, zal de neuroloog of technicus de naald of naalden verwijderen.
Deze test onderzoekt meestal meerdere zenuwen en spieren en duurt ongeveer 1 uur, maar het kan langer duren, afhankelijk van hoeveel zenuwen de neuroloog wil testen.
NCV-procedure
Een neuroloog zal meestal naast een NCV-test ook een EMG test uitvoeren. Die test meet de kracht en snelheid van elektrische impulsen, terwijl ze door de zenuwen gaan. Artsen gebruiken de resultaten van een NCV-test vaak naast die van een EMG test om een goed beeld te krijgen van wat er met de zenuwen van de patiënt gebeurt is.
Tijdens een NCV-test zal de neuroloog een opname-elektrode aanbrengen op de huid boven de zenuw of zenuwen die onderzocht moeten worden. Een tweede elektrode wordt op ongeveer 20 millimeter afstand bevestigd.
Deze elektrode geeft elektrische schokken met een lage spanning af die de zenuw activeren.
Het is mogelijk dat de patiënt de schokken als ongemakkelijk ervaart. Ze zouden geen pijn mogen veroorzaken en het ongemak moet verdwijnen wanneer de test klaar is.
De opname-elektrode detecteert de elektrische impuls terwijl deze door de zenuw gaat en stuurt de informatie over de reactie door naar een computer met monitor. De impulsen worden op de monitor weergegeven als golven.
Na een EMG test zal de neuroloog of technicus de huid schoonmaken en de patiënt zou gewoon naar huis moeten kunnen. Er kan sprake zijn van enig ongemak door blauwe plekken, ook bij een test samen met de NCV-test.
Risico’s
Bij iets meer dan de helft van de patiënten die beide tests ondergaan is sprake van ongemak tijdens de tests. Spierpijn en lichte pijn in de buurt van de plaats waar de naalden ingestoken werden komt bij de meeste patiënten voor.
Rusten en het nemen van over-the-counter pijnstillers kan helpen de spierpijn sneller te verlichten, maar deze bijwerkingen van de EMG lossen meestal binnen een paar dagen vanzelf op. In zeldzame gevallen kan
lymfe-oedeem of een huidinfectie in de buurt van de prikplaats optreden.
De NCV-test wordt door patiënten vaker als ongemakkelijk ervaren.
Resultaten
Als de neuroloog die de EMG test heeft voorgeschreven, zelf aanwezig is, kan hij de resultaten van zijn patiënt direct bekijken. Wanneer het onderzoek in een ziekenhuis of door een technicus wordt afgenomen moet de patiënt een nieuwe afspraak maken met zijn neuroloog.
EMG-resultaten
Als de spieren gezond zijn, zou een EMG test weinig elektrische activiteit moeten detecteren wanneer de spier ontspannen is.
Een uitbarsting van elektrische activiteit, of een “motor unit action potential”, verschijnt wanneer een zenuw een spiercontractie stimuleert.
Als een EMG test elektrische activiteit in een ontspannen spier detecteert, kan dit het gevolg zijn van
Neuropathie, carpale tunnelsyndroom of ontsteking van het spierweefsel (myositis).
Als een EMG onderzoek een sporadische, willekeurige activiteit tijdens een spiersamentrekking laat zien, kan dat een gevolg zijn van amyotrofe laterale sclerose, ruggenmerg atrofie of carpale tunnelsyndroom
EMG- en NCV-tests leveren waardevolle informatie op die artsen kunnen gebruiken om een diagnose te stellen van spier- en zenuwaandoeningen. Zodra een diagnose gesteld is, kan een arts verschillende behandelingsopties of nader onderzoek aanbevelen.
Doordat de storingen in zenuwen of spieren niet altijd direct geplaatst kunnen worden bij een duidelijke oorzaak, kan de neuroloog ook met andere artsen in consult gaan. Hij kan andere artsen ook verzoeken meer onderzoeken te doen. Dat wil echter niet zeggen dat uw geval speciaal of ernstig is.
Wacht rustig de resultaten af zoals uw eigen arts ze zal interpreteren. Uiteraard bepaald u zelf welke behandelingen u wel of niet wilt ondergaan. U bepaald ook zelf welke arts of artsen u vertrouwd.
Een negatieve uitslag EMG
Bij ziekten van de perifere zenuwen, zoals carpal tunnel syndroom en perifere neuropathie, laten spieren soms een spontane activiteit zien, waaruit blijkt dat er een probleem is met de toevoer via de zenuwen naar die spier. Elektrische activiteit in ruste kan ook wijzen op een ontsteking of een spierziekte. Deze activiteit in ruste kan door EMG worden gedetecteerd als fibrillaties en positieve scherpe golven op de monitor.
Artsen die de EMG-resultaten interpreteren, kunnen ook de term “wervingspatroon” gebruiken. Naarmate je spier meer wordt aangespannen, signaleren zenuwvezels steeds meer stukjes spier (motorische eenheden genoemd) die actief worden. Bij perifere zenuwziekten is de amplitude van verschillende motorische eenheden sterk, maar het zijn er minder omdat de zenuw niet in staat is om verbinding te maken met zoveel eenheden. Bij andere spierziekten is het aantal motoreenheden normaal, maar de amplitude is kleiner.
Probeer daarom niet zelf de resultaten te lezen of te interpreteren. Artsen doen er jaren over om ervaring te vergaren, het is een groot deel van hun opleiding. Die ervaring is niet te vervangen met het internet of zelfs met de kennis van je huisarts
